Het vroege vertrekken begint vruchten af te werpen. Niet alleen is het vanmorgen vroeg erg lekker weer om te fietsen, maar we hebben bovendien ruim de tijd om bij de golfbaan van de familie Schieven in Voorst (gemeente Oude IJsselstreek) koffie en gebak te eten. De serveerster ter plaatse wordt er wat zenuwachtig van om 8 van die snelle mannen op hun gemak te stellen. Pieter biedt nog aan om mee te helpen, maar daar heeft ze begrijpelijkerwijs weinig vertrouwen in. Op de een of andere manier zijn we achter Willem en Pieter aan fietsend op dit mooie terras tussen Ulft, Gendringen en Dinxperlo verzeild geraakt. Wiebe heeft het er maar druk mee een nieuwe buitenband op zijn achterwiel te monteren omdat hij al weer een bobbel voelt. Hij gebruikt daarvoor een heel mooi Italiaans exemplaar uit de verzameling van August, die vandaag wel op tijd bij de Spar arriveert. Tegelijk werkt Wiebe zonder pardon z’n appelgebak naar binnen. Er blijkt geen tijd (of zin?) te zijn om de ketting van Arne te reviseren. Het ding maakt de hele weg rare geluiden en daar is z’n baas niet tevreden mee. Na de koffie wordt het tempo aanzienlijk opgeschroefd hoewel sommigen blijven beweren in D2 te rijden. Anderen hebben het over D7 en dat lijkt dichter bij de waarheid. De top van de Peeskesbult wordt het eerste bereikt door Coen, met Willem op groot verzet en Arre op klein verzet vlak achter hem. De verhoudingen lijken dit seizoen muurvast te liggen. Tijdens de snelle terugweg fietsen Arne en August fluitend mee, speelt Coen probleemloos met z’n krachten, schiet Wiebe als een duveltje uit een doosje, fietst Pieter onverstoorbaar almaar verder, is Willem soms te sociaal en jawel, racet Arre zonder hartslagmeter of z’n leven er van af hangt. Kortom we zijn een beetje door de zon bevangen en gek van het mooie weer. Het was een mooie tocht.
