Verslag jaarvergadering Club Bello 29 oktober 2008, bladzijde 1, sub 2 punt 12: “ Het tijdstip van de zondagse Spar-start wordt in de maanden mei, juni en juli vervoegd tot HALF NEGEN. “
Welke Bello stond op dat tijdstip de achterliggende zondagen, inclusief de druildag van vandaag, bij de Spar? Ik niet in ieder geval. Op 3 mei zat ik met Pia in Limburg, op 10 mei met Rijck en Fred in de Vogezen en vandaag, 17 mei vond ik, hoe schandelijk, het weer reden om niet te gaan.
Op donderdag 6 mei reisde ik moederziel alleen af naar de Vogezen. Mijn inschatting dat ik minimaal wel één Bello lid bereid zou vinden mee te gaan bleek een onjuiste te zijn. Rijck en Fred konden niet eerder dan zondag komen en ik moest uiterlijk op woensdag 13 mei weer thuis zijn.
Maar in het door Rijck geboekte hotel in La Bresse was het welkom er niet minder hartelijk om. Leuke bijkomstigheid was dat in La Bresse op zondag 10 mei een UCI Mountain’Bike Downhill World Cup werd gehouden waarvan het parcours vlak achter het hotel was gesitueerd en waar op donderdag en vrijdag volop werd getraind. Toppers uit alle delen van de wereld vertoonden daar hun kunsten op het 1,2 km.lange van rotsblokken, gaten, kuilen, springschansen, bomen en wat al niet meer vergeven parcours dat een verval kende van 300 meter. Lopend kon je je daar al nauwelijks staande houden. Maar de toppers bij de heren denderden op de wedstrijddag in rond 2m8s en de dames in 2m28s naar beneden. Prachtig om dat, met alle drukte er omheen, een keer live te aanschouwen.
Dat nam niet weg dat ik vrijdag en zaterdag een paar mooie ritten heb gemaakt in een werkelijk geweldige fietsomgeving. Het laagste punt in de Vogezen zal ergens op 300/400 meter liggen, La Bresse ligt op goed 600 meter en met de Col du Grand Ballon op 1343 meter als hoogst befietsbare punt mag je toch spreken van een aansprekend berglandschap. Een gevoel dat je zeker krijgt bij de beklimming van de Col du Platzerwasel ( !!!) waar je de laatste 6 kilometer 600 meter ( 10% ) omhoog moet. Zo kun je de dagen goed gevuld krijgen met het bijeen sprokkelen van zo ‘n 100 km. en 2.000 hm. per dag met hier en daar een pauzestop.
Zondag dus de World Cup en zondagavond kwamen Fred en Rijck aanwaaien. Het glas werd er flink geheven en de gerechten met bijpassende (lokale) wijnen hebben wij ons goed laten smaken.
Maandag en dinsdag werd er gefietst onder aanvoering van Rijck die zijn “ garretje “ daartoe geprogrammeerd had en waarbij we flink wat kilometers via venijnige cols langs prachtige wegen en weggetjes voor de kiezen kregen. Het weer was ons “ wisselvallig “ gezind maar aanvaardbaar.
Zelfs een klapband van mijn voorband op maandag, waardoor ik met een taxi naar het hotel gebracht moest worden, mocht de pret niet drukken. Woensdagmorgen nam ik met enige jaloezie afscheid van Rijck en Fred die nog 4 (fiets)dagen voor de boeg hadden. Na 7 uur onderweg was ik om 17.00 uur thuis en keek ik met een goed gevoel terug op dit uitstapje dat tevens een goede training was voor onze GBBT 2009. Alleen jammer dat een zo relatief dichtbij gelegen berglandschap als de Vogezen deze keer zo weinig Bello ’s op de been bracht. Misschien een volgende keer beter.
Laten we eerst maar proberen volgende week zondag om HALF NEGEN bij de Spar weer een flink pelotonnetje Bello ’s op de been te brengen.
Welke Bello stond op dat tijdstip de achterliggende zondagen, inclusief de druildag van vandaag, bij de Spar? Ik niet in ieder geval. Op 3 mei zat ik met Pia in Limburg, op 10 mei met Rijck en Fred in de Vogezen en vandaag, 17 mei vond ik, hoe schandelijk, het weer reden om niet te gaan. Op donderdag 6 mei reisde ik moederziel alleen af naar de Vogezen. Mijn inschatting dat ik minimaal wel één Bello lid bereid zou vinden mee te gaan bleek een onjuiste te zijn. Rijck en Fred konden niet eerder dan zondag komen en ik moest uiterlijk op woensdag 13 mei weer thuis zijn.
Maar in het door Rijck geboekte hotel in La Bresse was het welkom er niet minder hartelijk om. Leuke bijkomstigheid was dat in La Bresse op zondag 10 mei een UCI Mountain’Bike Downhill World Cup werd gehouden waarvan het parcours vlak achter het hotel was gesitueerd en waar op donderdag en vrijdag volop werd getraind. Toppers uit alle delen van de wereld vertoonden daar hun kunsten op het 1,2 km.lange van rotsblokken, gaten, kuilen, springschansen, bomen en wat al niet meer vergeven parcours dat een verval kende van 300 meter. Lopend kon je je daar al nauwelijks staande houden. Maar de toppers bij de heren denderden op de wedstrijddag in rond 2m8s en de dames in 2m28s naar beneden. Prachtig om dat, met alle drukte er omheen, een keer live te aanschouwen.
Dat nam niet weg dat ik vrijdag en zaterdag een paar mooie ritten heb gemaakt in een werkelijk geweldige fietsomgeving. Het laagste punt in de Vogezen zal ergens op 300/400 meter liggen, La Bresse ligt op goed 600 meter en met de Col du Grand Ballon op 1343 meter als hoogst befietsbare punt mag je toch spreken van een aansprekend berglandschap. Een gevoel dat je zeker krijgt bij de beklimming van de Col du Platzerwasel ( !!!) waar je de laatste 6 kilometer 600 meter ( 10% ) omhoog moet. Zo kun je de dagen goed gevuld krijgen met het bijeen sprokkelen van zo ‘n 100 km. en 2.000 hm. per dag met hier en daar een pauzestop.
Zondag dus de World Cup en zondagavond kwamen Fred en Rijck aanwaaien. Het glas werd er flink geheven en de gerechten met bijpassende (lokale) wijnen hebben wij ons goed laten smaken.
Maandag en dinsdag werd er gefietst onder aanvoering van Rijck die zijn “ garretje “ daartoe geprogrammeerd had en waarbij we flink wat kilometers via venijnige cols langs prachtige wegen en weggetjes voor de kiezen kregen. Het weer was ons “ wisselvallig “ gezind maar aanvaardbaar.
Zelfs een klapband van mijn voorband op maandag, waardoor ik met een taxi naar het hotel gebracht moest worden, mocht de pret niet drukken. Woensdagmorgen nam ik met enige jaloezie afscheid van Rijck en Fred die nog 4 (fiets)dagen voor de boeg hadden. Na 7 uur onderweg was ik om 17.00 uur thuis en keek ik met een goed gevoel terug op dit uitstapje dat tevens een goede training was voor onze GBBT 2009. Alleen jammer dat een zo relatief dichtbij gelegen berglandschap als de Vogezen deze keer zo weinig Bello ’s op de been bracht. Misschien een volgende keer beter.
Laten we eerst maar proberen volgende week zondag om HALF NEGEN bij de Spar weer een flink pelotonnetje Bello ’s op de been te brengen.