Wij vierden vaderdag met een rondje boven de 100! Die grens moet je een eerste keer passeren in het seizoen. Voor velen, vermoed ik, geen punt. Voor mij geen dagelijkse kost. Rocus was erbij, Wiebe, Meindert, Ferry en ik waren erbij. Een mooi rondje reden we in de ochtendzon: Hall, Voorst, Deventer-Laren-Lochem-Vorden-Hengelo-Vorden-Hengelo-Vorden-Hengelo-Doesburg. Het weer was te mooi en het fietsen te lekker om het pontje bij Gorsel te pakken, dus zouden we koffie gaan drinken in Laren, na Deventer te hebben aangetikt. In Deventer blijk je op vele wijzen de brug te kunnen beklimmen, buiten de twee gebruikelijke. Zo gebeurde het dat ik de groep meldde dat Meindert een andere weg had gekozen en dat deze zelfde Meindert in Laren arriveert op het moment dat wij de terrasstoelen op 1,5 m schuiven. Fietsplannen en -kleren passeren de revue en wat we daarin dit seizoen misten en nog verwachten! De terugweg verliep dus volgens bovenbeschreven weg in de vorm van een ster van Vorden, wijzend naar Hengelo, maar toch telkens bordjes passerend die ons vooral terug wilden hebben in Vorden. Zo maak je die 100 km vol. We analyseerden dat gaandeweg ons de wind meer parten was gaan spelen of dat we hem vooral beter voelden. Vele nieuwe wegen bleken uiteindelijk naar Doesburg te leiden. Heel mooi. Met deze rit was Ferry cooled down van Limburgs heuvels, Rocus warmed up voor Limburgs heuvels, Wiebe, ja daar moeten we toch eens op zoek gaan naar dat motortje in zijn frame, Meindert op zo’n beetje zijn eerste rit unstoppable in zijn nieuwe kleedje(!) en ik tevreden. Bello aan de Rijn, 14 juni 2020 Rondje Tolkamer zouden we rijden, niet te ver. Koffie aan de Rijn, mooi weer. We rijden via Doesburg naar Giesbeek, Pannerden en Tolkamer. We = Roel, Wiebe, Rocus, Willem en ik. Toch wel formeel op het terras, maar niet zoals eerder in het Hilletje. In Laren werden we al nergens meer op gewezen en had je eerder het gevoel dat de bediening wel erg dichtbij kwam. In Laren ook, had Wiebe geen dobbelsteen bij zich en blijk ik ritverslag 21 maart nog gereed te hebben staan en is verslag 14 juni nog niet ingediend. Werk aan de winkel. 21 maart was heugelijk, lees je over enkele regels en was ik nog niet ingewijd in nieuwe passwords voor de Bello-site. Veranderen blijft lastig. 21 juni vroeg Ferry zich in Epse af hoe vaak we de weg naar Laren al niet hadden gereden. Zo niet de terugweg uit Tolkamer, volg je het nog, die was voor mij nieuw. Niet over Elten of Hoch Elten, doch binnendoor via Lobith en Herwen naar Zevenaar, Doesburg en naar huis. De koffie in Tolkamer bracht ons op de nieuwe Bello kleedjes. Daar moeten we Rijck voor hebben. Die blijkt niet aan de koffie te zitten, maar wel op de fiets en neemt zowaar amechtig fietsend op! De nieuwe shirtjes? Is lastig, kom ik op terug. Hij weet inmiddels dat binnen een week Meindert het mannetje zal zijn in Laren! Oefening in nederigheid, 21 maart 2020 Aan de Spar Willem en Maarten. Het Corona virus zit Nederland en dus Club Bello op de hielen en doet ieder de nodige voorzichtigheid en afstand nemen. Het wordt een rondje achterhoek. Het water staat hoog in de rivieren en beken en rijden langs Willem’s jeugdgronden. De wind staat fors tegen. Hing hang over mijn stuur, in mijn eerste Bello-ronde in 16 maanden, Willem zit fier rechtop op de fiets. Wanneer ik zeur of Etten nog ver is, hoeven we alleen Gaanderen en Terborg nog te kruisen, zegt Willem bemoedigend, “ik heb al een stukje ingekort”. De koffie en het gebak smaken prima bij Café Tiemessen. De terugweg wordt ook ingekort, regelrecht naar Doetinchem, om vervolgens langs de Oude IJssel naar huis te rijden. Doetinchem heeft veel industrieterreinen, heb ik geleerd, met doodlopende weggetjes en keerlussen. Vele kilometers hielp de wind ons terug, maar natuurlijk lang niet zozeer die ons tegen had gestaan op de heenweg. Het was droog, het was mooi, het was fris, het was goed met Willem, het was een prima fietsles. Willem, mijn dank.
