’t Is st

’t Is stil op de Bello-site. Vakantie? Of is er sprake van een verzadiging na het Pyreneeënavontuur? Met de opkomst op zondagmorgen is het ook niet al te best gesteld. Op 15 juli waren er slechts 3 man. Ferry, Roel en Wiebe, die een ritje naar Hoch-Elten ondernamen. Op 22 juli trotseerden Rocus en Wiebe (ook Fred en Rijck hadden het plan om te komen maar dat ging uiteindelijk niet door) de slechte weersvoorspellingen die overigens niet uitkwamen. Maar zekerheidshalve werd de rit dicht bij huis gezocht door het trainingsrondje, met koffie in Hoenderloo, te fietsen. Op 30 juli regende het pijpenstelen en mag er van worden uitgegaan dat de opkomst nihil was. Tot zover een korte terugblik. Vanmorgen was de opkomst iets beter. Arre pakte op de laatste dag van zijn vakantie nog een fietstochtje mee, Willem en Wiebe waren present en ook Henny kwam opdagen en hij had zijn zoon Marco meegebracht. Arre had wel zin in wat heuveltjes maar Marco is geen ervaren fietser en daarom werd voor een vlakke koers gekozen. Via binnendoorweggetjes naar Hall en Voorst en bij bakker Bril de Voorsterklei in naar Deventer. Daar was deze dag de grootste boekenbeurs van Europa waarvan we de drukte ontliepen door direct over de brug rechtsaf te slaan richting Gorssel. Bij Epse ging het linksaf via Harfsen naar Laren. Arre liet zien dat hij tijd had gehad om tijdens zijn vakantie naar de Tour de France te kijken want kort voor het gebruikelijke koffieadres, waar de snelheid tot grote hoogte opliep, demarreerde hij uit het wiel van Willem diagonaal naar de linkerkant van de weg zodat wij niet van zijn wiel konden profiteren. Natuurlijk hadden Wim en Wiebe hun verdediging klaar. Nou ja, dat konden we wel maar we hadden niet zoveel zin meer. Henny en Marco deden het wat rustiger aan want Marco begon de tol van de niet geoefende fietser te betalen. Zijn complimenten over onze fietskwaliteiten namen we natuurlijk wel heel graag in ontvangst. Ook nu nog was tijdens de koffie de Pyreneeën gespreksonderwerp want Henny wilde er het fijne wel van weten natuurlijk. Na de koffie ging het richting Lochem en vandaar ( onder het viaductje door ) naar Zutphen. Op Willem, die met groot gemak een kruissnelheid draaide van 35 km. en meer, stond geen maat. Gelukkig moesten we de benen zo nu en dan even stil houden om Marco de gelegenheid te geven bij te komen. Zo ook onder aan de nieuwe brug over de IJssel waar we de Nederlandse en Europees kampioen tijdrijden op oldtime motorfietsen met pech aantroffen, in dit geval een MG ( Frans ) uit 1924. Een prachtig exemplaar ( hij had nog 4 oldtimers, allemaal van vóór 1930, in zijn bezit ) en hij kon er mooie verhalen over vertellen. Met de complimenten voor Marco ( hij flikte het toch maar vandaag ) namen we afscheid van hem en zijn vader op de rotonde in Brummen en reden Arre, Willem en Wiebe door naar hun respectieve woonplaatsen. Een mooie dag en een mooi ritje lagen achter ons.