Zondag 17 juli 2022; Retourtje LOCHEM / ZWIEP.
Jullie hebben gisteren om 13:09, krap een half uur nadat we weer thuis waren al het kaartje van Ferry met de route gehad via de groepsapp.
Stipt half negen hadden zich 7 mannen bij de Spar verzameld: Arre, Maarten, Ferry, Pieter, Roel. Rocus en ondergetekende (Arne).
Dat waren dus 5 a 6 van de 7 potentiele GBBT-2022 deelnemers. Op het programma staat een oefenrit met de klok mee naar Lochem, plm. 100 kms. uit en thuis, zo zal later blijken. Slim om dit trainingsprogramma in de ochtend af te werken, gezien de voorspellingen dat het de komende dagen, te beginnen zondagmiddag steeds warmer zal worden. Het gaat opgewekt, vrolijk keuvelend via Doesburg, een klein stukje langs de Oude IJssel tot aan de Zwarte Schaar, daarna rechts af pal oost richting Zelhem, daarna via Ruurlo pal naar het noorden richting Lochem. In het voorstadje Zwiep (daar was ik nooit eerder geweest) gaan we om 10:08 op het terras bij Cafe Restaurant Partycentrum De Heksendans zitten.
Het weer is goddelijk, het tempo goed, zo’n beetje steeds rijdend tussen de 29 en 32.5 kms./uur. Ik informeer voor de pauze hier en daar eens bij de mannen met (Garmin) gadgets wat ze voor een hartslagen registreren. Dat zit allemaal zo’n beetje tussen de 120 en 150 slagen per minuut. Arre ‘klaagt'(nauw niet echt klaagt), maar merkt op, dat zijn hartslag nog wat laag zit, wat voor hem een teken is dat zijn conditie nog niet optimaal is, hij zou graag nog wat hoger kunnen komen. Ik zou dat ook wel willen, maar ik train juist in de omgekeerde richting, namelijk met een zo laag mogelijke hartslag zo efficient en lekker mogelijk meefietsen. Dat is de prijs die je betaald voor een onverwacht litteken op je hart als gevolg van een uit de hand gelopen (Sars / Corona ?) griep, een jaar of 4 geleden. Kan iedereen overkomen, wel handig als je het bij toeval ontdekt dat je hart niet alles meer aankan. Tip: ga sowieso een keer testfietsen op Papendal; ze kwamen er bij mij pas achter toen ik na 16 minuten inspanning 375 watt trapte, dat er iets niet klopte. Dan kan je hopelijk op tijd de nodige maatregelen nemen.
Dat betekend voor mij tegenwoordig praktisch geen kop meer doen, een geschikte plek in het peloton opzoeken, en gewoon tactisch meedraaien. Ik merk wel dat als de Bello’s het in de bol krijgen en gedurende langere tijd boven de 33 – 35 kms gaan rijden het moeilijk wordt om dit te volgen met minder dan 135 hartslagen per minuut. Kortom, wegrijden mag wel, maar ik volg gewoon niet. Ook de sprint voor de mannen aantrekken en eens even lekker kortdurend ruim boven de 40 kms. rijden, bijv. op de dijk bij Driel is er (voorlopig) niet meer bij. En dat is voor een Bello, die zich verbeeld verder kerngezond te zijn wel een beetje slikken. Maar zo is het nu eenmaal. Het kan een stuk erger, ik kan en wil tenminste nog meefietsen.
Zo, nu terug naar het ritverslag. We hebben vandaag te maken met nieuwe bezitters van een Garmin 830 navigatiesysteem. Prachtig machientje, warm aanbevolen, maar nog wel af en toe moeilijk, zo blijkt om er dan ook gelijk mee op kop te gaan fietsen en alle afslagen voor de groep foutloos te melden en te nemen. Niet vaak hebben we zo vaak naar elkaar geroepen, “…… KEREN !!! Het leertraject zal stijl zijn, volgende keer gaat het vast al beter.
Ergens midden in de weilanden tussen Lochem en Zutphen is er even een kleine stop, en wordt er pal op straat gedobbeld, ook wel weer grappig hoe dit gaat. Rocus en ik gooien ”easy” allebei een zes, laten daarmee de rest achter ons en mogen het nog een keer proberen, om de winnaar te bepalen. Met een 5 gooi ik hem ”eruit” en mogen jullie nu dus dit verslag lezen, hopelijk gaat het nog.
We koersen vanaf Lochem onder Zutphen door, afwisselend door ”muren van mais” en lantarenpalen met Nederlandse vlaggen op hun kop (wat een rotgezicht is dat), dan weer een stukje door oude landgoederen (o.a. Hackfort in Vorden) met prachtige houtwalen en majesteitelijke eiken, platanen, populieren en beuken. Het platteland lijkt in brand te staan, nu we na decennia van ongebreideld schaal vergroten in de landbouw met een enorme dreun tegen de muur van het onmogelijke zijn opgedenderd. Het is een lang en complex verhaal, doorspekt met daadwerkelijke feiten, maar ook veel fabels, opgeklopte en echte woede, slachtoffergedrag en niet te vergeten een enorme lobby achter de schermen om de boel zo te houden zoals het altijd al gaat. In de voedselketen worden miljarden verdient, maar die zijn zeer scheef verdeeld, en de bodem, die het allemaal moet dragen, die hebben we de laatste 50 jaar compleet uitgeschakeld. Het besef dat dat niet langer de basis kan zijn begint steeds meer door te dringen, en dat doet pijn. Al met al hebben we nu een maatschappelijk zeer explosief mengsel, ruimschoots gevoed door de media van links, rechts, midden, met afwisselend veel facts, fiction en kort door de bocht social media beeldvorming. Wat het heel moeilijk maakt om helder en rustig te blijven zien waar het om gaat en wat er moet gebeuren om hier verstandig met elkaar uit te komen. Ik hoop er het beste van.
We beleven nog even een angstig momentje, net voor Brummen. We draaien van het fietspad langs de IJssel een stukje weg op waar ook ander verkeer op zit, een van ons zit met z’n hoofd naar het asfalt gekeerd op de verkeerd weghelft, in gedachte al passerend en naar voren fietsend en het scheelt daardoor weinig, of we hadden een ernstige frontale botsing met een tegemoed komende scooter gehad. Gelukkig gaat het door veel schreeuwen van de andere Bello’s en net op tijd corrigeren van de fietser in kwestie net goed. Maar toch wel weer een reminder dat we pas veilig thuis zijn als we echt alle kilometers er goed op hebben zitten. Thuis gekomen om 12:45 schakel ik mijn Garmin uit met de volgende data op het scherm: totaal 102 kms gereden, gemiddeld 28 kms. per uur, 144 hoogtemeters, gemiddelde hartslag 108 bpm, max. 135. Effectieve fietstijd: plm. 3.30 uur.
Alle Bello’s die er waren, bedankt voor de mooie rit !
’s Middag heb ik voornamelijk de TdF gekeken (wat een hitte voor die mannen, en wat een rotte valpartijen !), ’s avonds nog wat op het erf gewerkt en voor een jong familielid een extreem oude (vintage) Champion Mondial (framemaatje 52) afgemonteerd met een frisse, gerenoveerde ”nieuwe” / oude Shimano 600 schakelset. Een fitte Millenial, die er genoegen in schept om op dat oude beestje rond te rijden, mooi toch ?!
Groet, Arne