Mistig en koud vanmorgen. Maar desondanks kwamen om 9.00 uur Arre, Meindert, Pieter, Rocus, Willem en Wiebe bij de Spar opdagen. Pieter kwam met de mededeling dat hij uiterlijk om 12.00 uur ( en ook niet later ) thuis moest zijn. Dat gaf richting aan de afstand. Bij een aanname van gem. 18 km. p.u. en een half uur koffie pauze dus zo ‘n 45 km. Vervolgens kwam Willem met het verzoek om in deze economisch barre tijden zoveel mogelijk de ATB-route te volgen hetgeen richting gaf aan het te volgen traject. Beide verzoeken combinerend kwamen we uit op Beekhuizen als koffieadres maar dan, om Pieter tegemoet te komen, “ om de west “.
Met Pieter op kop kwamen we nog geen kilometer na vertrek al in de problemen. Want wat moet er nu gebeuren als de afspraak “ follow the leader “ conflicteert met de afspraak om de ATB-route te volgen? Pieter uit zicht en de rest in verwarring. Maar met een flinke kreet werd Pieter weer ingelijfd, nam hij de kop weer, dacht dat hij de route volgde en wij hebben het toen maar zo gelaten.
Hoewel we op de stevige ondergrond flink konden doorfietsen was het toch uitkijken op de druk bereden ATB-route. Uitkijken voor tegenliggers, uitgesleten randjes en zanderige stukken. Het kwam achtereenvolgens tot valpartijen van Wiebe, Meindert en Pieter maar gelukkig zonder persoonlijke en/of materiële schade. Onderweg lieten de woorden “ zoveel mogelijk “ ruimte om hier en daar van de ATB-route af te wijken en tussendoortjes te nemen. De mist werkte daarbij in ons voordeel.
De uitbater van Beekhuizen verwelkomde ons hartelijk. Gezeten in de lage stoeltjes met koffie en warm appelgebak kwam de vraag van Arre of hij Wiebe ook ergens aan moest herinneren. Maar die stond al op het punt om het pokeren om het ritverslag te mogen schrijven ter hand te nemen. Met drie keer een vier waren Arre, Pieter en Willem de gelukkige ongelukkigen en moesten Meindert, Rocus en Wiebe de herkansing in. De 3 die Wiebe gooide met de dobbelsteen die op de grond viel werd onverbiddelijk afgewezen. Met de 5 ogen die hij daarna gooide werd hij winnaar!
Er werd over van alles en nog wat gesproken tijdens de koffie. O.a. over het verhaal van Pieter die vertelde over een man van 72 op een elektrische fiets die zonder de hand uit te steken was overgestoken, aangereden en nog steeds in coma lag. Een man die voor mantelzorg in aanmerking kwam volgens de heren. Al snel werd de link gelegd naar de oudste Bello in het gezelschap en vond men dat ook in dit geval eigenlijk mantelzorg werd verleend. Misschien, zo vroeg men zich af, zou daarvoor een PGB kunnen worden aangevraagd. Lachuuuhhh…..
De Bello in kwestie zal niet nalaten deze hulpverlenende woorden in herinnering te brengen als de omstandigheden daartoe noodzaken. Maar nog mooier zal het zijn als de anderen op een vergelijkbare leeftijd nog steeds in Bello-gezelschap verkeren en eenzelfde opmerking in hun richting wordt gemaakt. Blijven fietsen mannen!
Met Pieter op kop kwamen we nog geen kilometer na vertrek al in de problemen. Want wat moet er nu gebeuren als de afspraak “ follow the leader “ conflicteert met de afspraak om de ATB-route te volgen? Pieter uit zicht en de rest in verwarring. Maar met een flinke kreet werd Pieter weer ingelijfd, nam hij de kop weer, dacht dat hij de route volgde en wij hebben het toen maar zo gelaten.
Hoewel we op de stevige ondergrond flink konden doorfietsen was het toch uitkijken op de druk bereden ATB-route. Uitkijken voor tegenliggers, uitgesleten randjes en zanderige stukken. Het kwam achtereenvolgens tot valpartijen van Wiebe, Meindert en Pieter maar gelukkig zonder persoonlijke en/of materiële schade. Onderweg lieten de woorden “ zoveel mogelijk “ ruimte om hier en daar van de ATB-route af te wijken en tussendoortjes te nemen. De mist werkte daarbij in ons voordeel.
De uitbater van Beekhuizen verwelkomde ons hartelijk. Gezeten in de lage stoeltjes met koffie en warm appelgebak kwam de vraag van Arre of hij Wiebe ook ergens aan moest herinneren. Maar die stond al op het punt om het pokeren om het ritverslag te mogen schrijven ter hand te nemen. Met drie keer een vier waren Arre, Pieter en Willem de gelukkige ongelukkigen en moesten Meindert, Rocus en Wiebe de herkansing in. De 3 die Wiebe gooide met de dobbelsteen die op de grond viel werd onverbiddelijk afgewezen. Met de 5 ogen die hij daarna gooide werd hij winnaar!
Er werd over van alles en nog wat gesproken tijdens de koffie. O.a. over het verhaal van Pieter die vertelde over een man van 72 op een elektrische fiets die zonder de hand uit te steken was overgestoken, aangereden en nog steeds in coma lag. Een man die voor mantelzorg in aanmerking kwam volgens de heren. Al snel werd de link gelegd naar de oudste Bello in het gezelschap en vond men dat ook in dit geval eigenlijk mantelzorg werd verleend. Misschien, zo vroeg men zich af, zou daarvoor een PGB kunnen worden aangevraagd. Lachuuuhhh…..
De Bello in kwestie zal niet nalaten deze hulpverlenende woorden in herinnering te brengen als de omstandigheden daartoe noodzaken. Maar nog mooier zal het zijn als de anderen op een vergelijkbare leeftijd nog steeds in Bello-gezelschap verkeren en eenzelfde opmerking in hun richting wordt gemaakt. Blijven fietsen mannen!