Koud deze zondag, alweer dik vriezend weer. Al een hele tijd vriest het zelfs de hele dag. En nog steeds kunnen we niet op natuurijs schaatsen. Want de sneeuw is een mooie witte isolatiedeken en daardoor het ijs te dun. Op de MTB over de Veluwezoom is het beste alternatief voor de schaatsers onder de Bello’s en voor de MTB-ers is er gewoonweg geen andere weg dan de paden door de bossen.
Dus we zijn gegaan: Arre, Coen, Jan, Pieter, Rocus en ondergetekende. Naar Victoria, dat was de wens en bestemming. Zonder “ El Presidente” of Ruud’s routekennis zwierven we een beetje rond. Mooie paden, die we zelden of nooit bezoeken; dat dan weer wel!Uitkijken over de keihard bevroren grond, die door de bedekkende sneeuw een hele avontuurlijke ondergrond is geworden. Knallen over de bevroren bagger en blubber van uitgesleten paden van de MTB route. Paardensporen als wasborden om de vering van de bikes te testen. Het is genieten. In Victoria kijken we wat onthutst wanneer ik voor de tweede week achter elkaar de hoogste ogen gooi en dus mag schrijven. Of was ik nou vrijgesteld? Wat zijn de ijzeren wetten? Ze zijn nog nieuw en ontsproten aan het onnavolgbare brein van Presidente. Maar die geeft geen uitsluitsel, want hij is, oh uitzondering, ziek vandaag en er dus niet bij. We bespreken om het er deze week maar helemaal bij te laten zitten en niet te schrijven. Maar nee, dat past niet, dus doe ik het toch maar, alleen wat later. We vinden het goed. Het gaat tenslotte om de sport en de beleving samen. Dat was weer geweldig en met zijn allen hopen we dat de winter nog even blijft. Schaatsen, tochten rijden op natuurijs en biken in een wondere witte wereld. Het is prachtig. We maken in 9 kwartieren 40 kilometers vol. Tot volgende week, tot Spar!