Hét onderwerp dat de Bello ‘s de laatste dagen heeft bezig gehouden is natuurlijk de raceagenda voor het komende raceseizoen. Harry moet bijkans wel buiten zijn schoenen lopen door de complimenten die hij daarvoor heeft ontvangen. En nieuwe energie want, zo vernam ik van een niet nader te noemen Bello uit het Westen, gisteren heeft hij zijn maatjes “vreselijk los” gereden op het strand en dat op zijn transportfiets met smalle banden omdat zijn Idworx in reparatie is.
Diezelfde niet nader te noemen Bello kondigde aan dat er op mag worden gerekend dat een voltallig Bello-West bij de openingsrit aanwezig zal zijn. IJs- en weder dienende, dat dan wel weer, en met een start niet eerder dan 9.30 uur ( de mannen willen eerst uitslapen ) en een nieuw adres als pleisterplaats. Ze zijn zodanig verwend door de dames van Johannahoeve dat zij Bakker in Vorden van de lijst hebben geschrapt. Willen we hen gerieven dan zullen we dus op zoek moeten naar alternatieven.
Misschien heb ik wat. Vandaag waren Pia en ik op bezoek in Kesteren en op de terugreis zijn we even gaan kijken naar het compleet vernieuwde Hotel-Restaurant “ De Wageningsche Berg “ dat op 1 december jl. haar deuren heeft geopend. In de oude situatie heeft Club Bello daar mening kopje koffie op het prachtig gelegen terras gedronken. Nu is het dubbel prachtig. Het hotel-restaurant verdient die benaming ook. Dat zou de nieuwe pleisterplaats van de openingsrit kunnen zijn.
Tja, met zo ’n winter, waarin de dovenetel gaat bloeien en ook de sneeuwklokjes ontluiken, zou je er bijna aan voorbijgaan er nog volop wordt geschaatst in Deventer en gemountainbiked in onze onvolprezen bossen op de Veluwe.
Vanmorgen waren 7 man present bij de Spar te weten; Jan, Arre, Ferry, Coen, Willem, Rocus en schrijver dezes. Ruud was te laat en heeft in zijn uppie gefietst zo liet hij weten.
Na de uitwisseling van nieuwjaarswensen en Ugchelen, Papendal en Terlet als koffieadressen waren afgevallen werd, evenals vorig week, koers gezet naar Victoria. In de hoop dat de route er naar toe het minst modderig zou zijn. Kort na de start moest Willem van de fiets omdat een grote stok in zijn wiel terecht kwam, kort daarna kwam Coen met zijn voorwiel in een gat terecht en maakte hij een fraaie salto en even daarna maakte Wiebe een koprol omdat zijn voorwiel van een gladde boomwortel gleed. Een slechte start van het nieuwe jaar maar met een goede afloop, zowel technisch als fysiek.
Via de paden en mooie heuvels van het Voorste en het Achterste Schaddeveld, parallel fietsend met de Schaapsallee, kwamen we uit op de Lange Juffer. Daar rechtsaf naar beneden en vlak voor de huisjes aan de Imbosweg naar links en parallel met het fietspad de Eerbeekse Weg op naar het bospad langs de Terletse Heide tot aan de A 50. Daar aangekomen naar rechts, vol naar beneden en onderweg vol in de remmen omdat Arre een pad naar links zag dat er aantrekkelijk uit zag. Nou, dat gaan we vaker doen! Klimmetje, onder het tunneltje door en na een stukje Deelerwoud aan de koffie met appelgebak ( dat niet bij iedereen in de smaak viel ) bij Victoria. Zonder slagroom deze keer want die was op. Wat fijn dat je je op deze manier aan een goed voornemen kunt houden! Mijn voornemen om dit jaar niet hoger dan een drie te gooien en daarmee nagenoeg zeker gevrijwaard te zijn van het schrijven van een ritverslag ging met een zes helemaal de mist in. Maar hoera, hoera, volgende week ben ik vrijgesteld!
Weggezakt in de fauteuils met gespreksonderwerpen van uiteenlopende aard vergde de pauze weer zoveel tijd dat we, wilden we het thuisfront niet over ons heen krijgen, we de Varenne moesten laten schieten. Terug naar het viaduct over de A 50 en daar rechts het bos in. Onderweg vertelde Jan dat zijn school fietsinstructeurs gaat opleiden en dat stageplaatsen voor hen worden gezocht. Zou Club Bello daartoe genegen zijn zo vroeg hij zich af. Spontaan werd onderweg afgestapt en een vergadering gehouden waarin dit onderwerp werd besproken. Het gezelschap verklaarde zich accoord om zich wel eens te laten scholen daar zo ’n instructeur in opleiding maar dan wel tijdens een gebruikelijke zondagochtenrit waarbij Ferry de mogelijkheid claimde om te kunnen zeiken.
Vlug weer op de fiets en met Coen Garmin met de route van vorig week op het scherm voorop, waarbij een bijna niet berijdbaar pad niet werd ontzien.
Met prachtig weer, 45 km. op de teller, wisselende kopmannen, verschillende snelheidsgroepjes maar steeds wachtend op cruciale punten om overleg te voeren, kwamen we tussen half één en één uur weer thuis aan. Een mooie start van het nieuwe jaar maar tevens in de hoop en verwachting dat er nog een keer enkele zondagen aanbreken waar de Bello ’s op de ijsvloer van de Weerribben worden gesignaleerd.
Diezelfde niet nader te noemen Bello kondigde aan dat er op mag worden gerekend dat een voltallig Bello-West bij de openingsrit aanwezig zal zijn. IJs- en weder dienende, dat dan wel weer, en met een start niet eerder dan 9.30 uur ( de mannen willen eerst uitslapen ) en een nieuw adres als pleisterplaats. Ze zijn zodanig verwend door de dames van Johannahoeve dat zij Bakker in Vorden van de lijst hebben geschrapt. Willen we hen gerieven dan zullen we dus op zoek moeten naar alternatieven.
Misschien heb ik wat. Vandaag waren Pia en ik op bezoek in Kesteren en op de terugreis zijn we even gaan kijken naar het compleet vernieuwde Hotel-Restaurant “ De Wageningsche Berg “ dat op 1 december jl. haar deuren heeft geopend. In de oude situatie heeft Club Bello daar mening kopje koffie op het prachtig gelegen terras gedronken. Nu is het dubbel prachtig. Het hotel-restaurant verdient die benaming ook. Dat zou de nieuwe pleisterplaats van de openingsrit kunnen zijn.
Tja, met zo ’n winter, waarin de dovenetel gaat bloeien en ook de sneeuwklokjes ontluiken, zou je er bijna aan voorbijgaan er nog volop wordt geschaatst in Deventer en gemountainbiked in onze onvolprezen bossen op de Veluwe.
Vanmorgen waren 7 man present bij de Spar te weten; Jan, Arre, Ferry, Coen, Willem, Rocus en schrijver dezes. Ruud was te laat en heeft in zijn uppie gefietst zo liet hij weten.
Na de uitwisseling van nieuwjaarswensen en Ugchelen, Papendal en Terlet als koffieadressen waren afgevallen werd, evenals vorig week, koers gezet naar Victoria. In de hoop dat de route er naar toe het minst modderig zou zijn. Kort na de start moest Willem van de fiets omdat een grote stok in zijn wiel terecht kwam, kort daarna kwam Coen met zijn voorwiel in een gat terecht en maakte hij een fraaie salto en even daarna maakte Wiebe een koprol omdat zijn voorwiel van een gladde boomwortel gleed. Een slechte start van het nieuwe jaar maar met een goede afloop, zowel technisch als fysiek.
Via de paden en mooie heuvels van het Voorste en het Achterste Schaddeveld, parallel fietsend met de Schaapsallee, kwamen we uit op de Lange Juffer. Daar rechtsaf naar beneden en vlak voor de huisjes aan de Imbosweg naar links en parallel met het fietspad de Eerbeekse Weg op naar het bospad langs de Terletse Heide tot aan de A 50. Daar aangekomen naar rechts, vol naar beneden en onderweg vol in de remmen omdat Arre een pad naar links zag dat er aantrekkelijk uit zag. Nou, dat gaan we vaker doen! Klimmetje, onder het tunneltje door en na een stukje Deelerwoud aan de koffie met appelgebak ( dat niet bij iedereen in de smaak viel ) bij Victoria. Zonder slagroom deze keer want die was op. Wat fijn dat je je op deze manier aan een goed voornemen kunt houden! Mijn voornemen om dit jaar niet hoger dan een drie te gooien en daarmee nagenoeg zeker gevrijwaard te zijn van het schrijven van een ritverslag ging met een zes helemaal de mist in. Maar hoera, hoera, volgende week ben ik vrijgesteld!
Weggezakt in de fauteuils met gespreksonderwerpen van uiteenlopende aard vergde de pauze weer zoveel tijd dat we, wilden we het thuisfront niet over ons heen krijgen, we de Varenne moesten laten schieten. Terug naar het viaduct over de A 50 en daar rechts het bos in. Onderweg vertelde Jan dat zijn school fietsinstructeurs gaat opleiden en dat stageplaatsen voor hen worden gezocht. Zou Club Bello daartoe genegen zijn zo vroeg hij zich af. Spontaan werd onderweg afgestapt en een vergadering gehouden waarin dit onderwerp werd besproken. Het gezelschap verklaarde zich accoord om zich wel eens te laten scholen daar zo ’n instructeur in opleiding maar dan wel tijdens een gebruikelijke zondagochtenrit waarbij Ferry de mogelijkheid claimde om te kunnen zeiken.
Vlug weer op de fiets en met Coen Garmin met de route van vorig week op het scherm voorop, waarbij een bijna niet berijdbaar pad niet werd ontzien.
Met prachtig weer, 45 km. op de teller, wisselende kopmannen, verschillende snelheidsgroepjes maar steeds wachtend op cruciale punten om overleg te voeren, kwamen we tussen half één en één uur weer thuis aan. Een mooie start van het nieuwe jaar maar tevens in de hoop en verwachting dat er nog een keer enkele zondagen aanbreken waar de Bello ’s op de ijsvloer van de Weerribben worden gesignaleerd.