Geachte Bello’s,
Toen ik vanochtend van huis vertrok wist ik dat ik later op de ochtend ‘6’ zou gooien. Bij de Spar trof ik aan de chef (Wiebe), die vroeg wie ik was en waar ik dat Bello windbreakertje vandaan had ? Zo kan het dus gaan als je een tijdje niet komt ! Ze vergeten gewoon je naam. Maar tijdens de rit herstelde zich dit snel en werd ik afwisselend al weer aangesporken met ARNE en ARRE, en dat voelde weer als vanouds en daardoor voelde ik me gelijk ook weer helemaal thuis. En thuis was vanochtend het gezelschap bestaande uit de heren Coen, Rocus, Meindert, Ruud, Wiebe dus, en dit persoontje. Er werd geloof ik vanwege de wind of zoiets gekozen om naar ’t Hilletje te koersen. Ik vond het allemaal best, gewoon leuk om weer met andere Bello’s rond te rijden en een beetje bij te praten. Vorige weet stond ik ook bij de Spar, maar gek genoeg was er toen niemand. Toen heb ik 2.5 uur als een verzopen kat een beetje in en rond het Nationaal Park gekoerst. We kregen op deze rit nog iets te horen over het fietsongeval van onze ‘special forces commando chef’ Ruud, die een enorme valpartij heeft overleefd, en daar uiteindelijk bijna een maandsalaris via de fietsverzekering aan heeft opgestreken. Well doen, Ruud !!! Volgend jaar zal voor ons allen wel weer de premie worden verhoogd.
Dan even over de rit zelf, ik ga jullie niet uitleggen hoe we naar ’t Hilletje zijn gereden, want ik heb eerlijk gezegd geen idee. Het groepje zat aardig bij elkaar, hoewel Coen wel almaars van die aanvalletjes krijgt, waarbij hij wegspuit. We lieten hem dan maar even gaan, of vroegen Ruud hem even terug te halen, ……… een kwestie van delegeren. Of anders gezegd: ‘Management by cycling economically !’ Bij ’t Hilletje hoorde ik de autoindeling voor de GBBT, dat ziet er goed uit, we gaan in vier enorme grote ‘lease-bakken’, en hebben veel beenruimte, we krijgen allemaal een eigen iPad en een zak snoep. Nu even over dat gooien van die ‘6’. Er is aanvankelijk helemala niet gegooid, de Chef zei gewoon dat ik het verslag moest schrijven, als ‘de facto’ inkomend aspirant interim Bello lid. Misschien moeten we hier in de Bello statuten inderdaad iest over opnemen. Als je een tijdje niet komt (ook al heb je hele goede redenen), dan veschiet je status en pikorde positie gewoon van vol Bello lid naar de net genoemde lagere status, cq. fiets kaste van ‘onaanraakbare Bello’. Na de pauze was het plan om gewoon weer naar de omgeving van De Steeg/Ellecom/Dieren/Eerbeek te rijden, en dan niet als een stel losgeslagen gekken, maar vrij relaxed en vooral ons concentrerend op de techniek van het fietsen. Ieder heeft dat bijzonder mooi op zijn eigen wijze en tempo ingevuld. Ruud werd gewoon weer aan Coen gekoppeld, en de rest is er gewoon achter gaan zitten. Zo rond twaalven reden we bij de Posbank, iedereen ging zijns weegs, Coen en Rocus reden nog even mee naar de Steeg (de afspraak was immers om het aspirant lid netjes thuis te brengen) en toen zijn ze geloof ik voor de kick nog een paar keer de Holleweg en het Rozenbos op en neer gegaan. Ik klokte thuis de respectabele 85 kms. af en dacht, er zijn nog zes weken tot de GBBT en dat is krap om nog een beetje in shape te komen. Het is niet anders. Het voorseizoen was zoals het was, met een vette blessure, die tijd vroeg. Het enige wat ik nu nog kan verzinnen is gewoon meegaan en puur genieten en me helemaal niets aantrekken van het normale bavianengedrag heuvelop. Ik was het trouwens toch al van plan om dit jaar nu eens te proberen bij de GBBT te ‘innen’ waar ik eigenlijk fiets. We’ll see. Mederijders van vandaag, bedankt dat jullie zo aardig voor elkaar en voor mij waren, er gaat qua fietsen niets boven de Bello’s !!!!!
Toen ik vanochtend van huis vertrok wist ik dat ik later op de ochtend ‘6’ zou gooien. Bij de Spar trof ik aan de chef (Wiebe), die vroeg wie ik was en waar ik dat Bello windbreakertje vandaan had ? Zo kan het dus gaan als je een tijdje niet komt ! Ze vergeten gewoon je naam. Maar tijdens de rit herstelde zich dit snel en werd ik afwisselend al weer aangesporken met ARNE en ARRE, en dat voelde weer als vanouds en daardoor voelde ik me gelijk ook weer helemaal thuis. En thuis was vanochtend het gezelschap bestaande uit de heren Coen, Rocus, Meindert, Ruud, Wiebe dus, en dit persoontje. Er werd geloof ik vanwege de wind of zoiets gekozen om naar ’t Hilletje te koersen. Ik vond het allemaal best, gewoon leuk om weer met andere Bello’s rond te rijden en een beetje bij te praten. Vorige weet stond ik ook bij de Spar, maar gek genoeg was er toen niemand. Toen heb ik 2.5 uur als een verzopen kat een beetje in en rond het Nationaal Park gekoerst. We kregen op deze rit nog iets te horen over het fietsongeval van onze ‘special forces commando chef’ Ruud, die een enorme valpartij heeft overleefd, en daar uiteindelijk bijna een maandsalaris via de fietsverzekering aan heeft opgestreken. Well doen, Ruud !!! Volgend jaar zal voor ons allen wel weer de premie worden verhoogd.
Dan even over de rit zelf, ik ga jullie niet uitleggen hoe we naar ’t Hilletje zijn gereden, want ik heb eerlijk gezegd geen idee. Het groepje zat aardig bij elkaar, hoewel Coen wel almaars van die aanvalletjes krijgt, waarbij hij wegspuit. We lieten hem dan maar even gaan, of vroegen Ruud hem even terug te halen, ……… een kwestie van delegeren. Of anders gezegd: ‘Management by cycling economically !’ Bij ’t Hilletje hoorde ik de autoindeling voor de GBBT, dat ziet er goed uit, we gaan in vier enorme grote ‘lease-bakken’, en hebben veel beenruimte, we krijgen allemaal een eigen iPad en een zak snoep. Nu even over dat gooien van die ‘6’. Er is aanvankelijk helemala niet gegooid, de Chef zei gewoon dat ik het verslag moest schrijven, als ‘de facto’ inkomend aspirant interim Bello lid. Misschien moeten we hier in de Bello statuten inderdaad iest over opnemen. Als je een tijdje niet komt (ook al heb je hele goede redenen), dan veschiet je status en pikorde positie gewoon van vol Bello lid naar de net genoemde lagere status, cq. fiets kaste van ‘onaanraakbare Bello’. Na de pauze was het plan om gewoon weer naar de omgeving van De Steeg/Ellecom/Dieren/Eerbeek te rijden, en dan niet als een stel losgeslagen gekken, maar vrij relaxed en vooral ons concentrerend op de techniek van het fietsen. Ieder heeft dat bijzonder mooi op zijn eigen wijze en tempo ingevuld. Ruud werd gewoon weer aan Coen gekoppeld, en de rest is er gewoon achter gaan zitten. Zo rond twaalven reden we bij de Posbank, iedereen ging zijns weegs, Coen en Rocus reden nog even mee naar de Steeg (de afspraak was immers om het aspirant lid netjes thuis te brengen) en toen zijn ze geloof ik voor de kick nog een paar keer de Holleweg en het Rozenbos op en neer gegaan. Ik klokte thuis de respectabele 85 kms. af en dacht, er zijn nog zes weken tot de GBBT en dat is krap om nog een beetje in shape te komen. Het is niet anders. Het voorseizoen was zoals het was, met een vette blessure, die tijd vroeg. Het enige wat ik nu nog kan verzinnen is gewoon meegaan en puur genieten en me helemaal niets aantrekken van het normale bavianengedrag heuvelop. Ik was het trouwens toch al van plan om dit jaar nu eens te proberen bij de GBBT te ‘innen’ waar ik eigenlijk fiets. We’ll see. Mederijders van vandaag, bedankt dat jullie zo aardig voor elkaar en voor mij waren, er gaat qua fietsen niets boven de Bello’s !!!!!