Drie man w

Drie man waren om 8.30 uur aanwezig in de v.d. Waalslaan gisteren. Arre, Willem en Wiebe. Hoewel het door Wiebe voorgestelde ?rondje Lunteren ? bij Willem beelden opriep van lange en kale wegen, met aan weerszijden ervan kippen- en varkensschuren, liet hij zich toch overhalen. De weersvoorspellingen waren goed maar Arre had zich toch maar in lange broek gestoken. Via de Lange Juffer en de Burg. Bloemersweg werd richting Posbank en vervolgens door het bos naar Rozendaal gefietst, zodat de spieren snel werden opgewarmd. Bij het Openluchtmuseum gingen we rechtsaf, vervolgens fietsten we Parallel met de A 50, staken we de Kemperbergerweg over en vormde een stukje onverharde weg de verbinding met de weg die ons, tot verrassing van Arre en Willem die het spoor bijster waren, bij de Leeren Doedel deed belanden. Onderweg kreeg Arre wat problemen met de ketting maar zijn kettingponsje bracht uitkomst. De reparatiemomenten gaven Willem de gelegenheid om zijn rek- en strekoefeningen te doen. Weer terug op voor iedereen bekend terrein ging het via Oosterbeek naar Wolfheze, daar verder langs de spoorlijn richting Ede en vandaar naar Lunteren. Veelal over fietspaden door de bossen en landelijke binnenwegen. Misschien was het maar goed dat het onderweg begon te regenen want dat voorkwam dat de fietspaden bevolkt werden door veel toeristen. Het gaf tevens de mogelijkheid het tempo hoog te houden en snelheden rond de ruim 35 km./u waren geen uitzondering. Na 53 km. smaakte de koffie met gebak in De Wormshoef niet verkeerd; de koffie wel overigens. Na de koffiestop konden wij onze fietstocht in droog weer hervatten. We verwonderden ons over de prachtige huizen en beklaagden de eigenaren over de omvang van de tuin, het werk daaraan en de OZB-aanslag. Wij prezen ons gelukkig met onze optrekjes. We fietsten richting Wekerom en vervolgens over de hei via Mossel naar Otterlo. Op de fietspaden was het nu uitkijken geblazen. De weersverbetering en het tijdstip brachten het nodige fietsverkeer op de been. Bellen wordt vaak niet gehoord en dan maar schreeuwen dus. Maar we fietsten met zo?n hoog tempo dat we de verwensingen zelfs meer konden horen. Van Otterlo naar Hoenderloo werd het een ploegentijdrit. Om de kilometer kop over kop en er werden snelheden bereikt van tussen de 35 en 40 km. In Hoenderloo konden we even uitblazen omdat Willem weer toe was aan zijn oefeningen. Dat deed hem zo goed dat hij onverstoorbaar en onvermoeibaar op kop bleef van Hoenderloo binnendoor naar De Woeste Hoeve. Arre en Wiebe waagden het niet om de kop over te nemen. Ja mensen, als de knie van Willem het houdt, doet hij er verstandig aan bij de Marmotte te gaan voor goud. Tenslotte nog een stukje Parallel met de A 50, naar de kop van de Lange Juffer en via die dame naar onze optrekjes in Rheden en Dieren. Bij thuiskomst gaf de teller 108 kilometer aan met een gemiddelde van 28.3 km. Een prima en gezellige training zat er op en Willem weet nu ook dat een rondje Lunteren niet per definitie langs lange en kale wegen met kippen- en varkensschuren voert.