De opkomst uit zowel het Westen als het Oosten was natuurlijk beneden alle peil. Behalve initiatiefnemer Wiebe was er he-le-maal niemand van de Bello-leden die zin had in de Bultentocht. Zelfs Fred liet weten het uiteindelijk toch maar dicht bij huis te zoeken. Dan prijs je je gelukkig dat Club Bello nog gastfietsers op de ledenlijst heeft staan. Want Harry was er wel. Hulde aan Harry en dus en een prima start van deze gastfietser, die ook de plaats van Fred inneemt tijdens KBK. Want Fred is 3xstom (mailde hij) geweest en blijkt op 25 april andere verplichtingen te hebben. Voor zowel Harry als voor Wiebe was de aanrijtijd naar Driebergen circa 45 minuten waar we elkaar om 8.45 uur zouden ontmoeten. Dat was best een probleem want het was be-re-druk.
Het was zoeken naar een parkeerplaats en bij de inschrijving kwamen we in lange rijen terecht om aan een startkaart te komen. Gelukkig dat er mobiele telefoons bestaan zodat Harry en Wiebe elkaar snel konden lokaliseren. Om ongeveer 9.15 uur vertrokken we voor de 100 km. versie van de Bultentocht. De routebeschrijving die we meekregen gaf aan dat er tijdens de 100 km. een twaalftal bulten beklommen moesten worden. De Maarnseberg en de Ruiterberg kwamen we als eersten tegen maar ook de meer bekende als de Amerongseberg, de Grebbeberg en de altijd lastige Zevenheuvelenberg kwamen onder de wielen door. Al met al fietsen we zo ‘n 425 hoogtemeters bij elkaar. De bulten zelf geven de route al min of meer aan. Na de start in Driebergen ging het met omwegen via Maarn, Doorn, Leersum, Amerongen en Elst naar Rhenen. Na 52 km. was er tijd voor koffie met appelgebak bij Restaurant Cunera bij het viaduct in Rhenen.
Tijd om Harry ’s fietskunsten te evalueren. Nou beste Bello ’s, maak je maar klaar. Harry zijn JanJanssen racefiets is in reparatie en daarom was hij met, zoals hij dat noemt, zijn ”aangeklede hybride “. Alles erop en eraan om bagage mee te vervoeren. En dan zit je t.o.v. de racefiets toch met de nodige kilo ’s extra. Maar voor Harry geen probleem. Hij fietst handig om heuveltjes en bochten heen, houdt flink de snelheid er in, tart hier en daar evenals de Bello ’s de verkeersregels en haalt moeiteloos op het vlakke de doorsnee snelheid van de Bello ’s op zondagmorgen, dus zeg maar tussen de 30 en 35 km.per uur. En tijdens de beklimmingen moest Wiebe hem echt laten gaan. Zo gemakkelijk. Als ik hem een Bello-classificatie moet geven dan plaats ik hem op het niveau van Ferry.
Als gastfietser tijdens KBK en GBBT 2010 hoeven de Bello ’s in de rangorde 8 tot en met 14 zich geen zorgen te maken. Maar de Bello ’s die strijden om de plaatsen 1 tot en met 7 krijgen er een geduchte concurrent bij. Wat Wiebe betreft is Harry met lof geslaagd voor de Bello-proef. En Harry wist die beoordeling te belonen door de koffie met appelgebak voor zijn rekening te nemen. Een snelle leerling dus.
Na de pauze fietsten we met een lus over Wageningen, langs de Grebbedijk en over de Grebbeberg in omgekeerde volgorde langs eerdergenoemde plaatsen, ook nu weer met omwegen, naar Driebergen. De tegenwind was flink maar ook kop/over/kop stond Harry zijn mannetje, en kwamen we met 102 km. op de teller en een gemiddelde van 28 km/u rond half twee aan de streep. Voor zowel Harry als Wiebe mooi op tijd om de thuisverplichtingen vanaf 15.00 uur na te komen.
Het was zoeken naar een parkeerplaats en bij de inschrijving kwamen we in lange rijen terecht om aan een startkaart te komen. Gelukkig dat er mobiele telefoons bestaan zodat Harry en Wiebe elkaar snel konden lokaliseren. Om ongeveer 9.15 uur vertrokken we voor de 100 km. versie van de Bultentocht. De routebeschrijving die we meekregen gaf aan dat er tijdens de 100 km. een twaalftal bulten beklommen moesten worden. De Maarnseberg en de Ruiterberg kwamen we als eersten tegen maar ook de meer bekende als de Amerongseberg, de Grebbeberg en de altijd lastige Zevenheuvelenberg kwamen onder de wielen door. Al met al fietsen we zo ‘n 425 hoogtemeters bij elkaar. De bulten zelf geven de route al min of meer aan. Na de start in Driebergen ging het met omwegen via Maarn, Doorn, Leersum, Amerongen en Elst naar Rhenen. Na 52 km. was er tijd voor koffie met appelgebak bij Restaurant Cunera bij het viaduct in Rhenen.
Tijd om Harry ’s fietskunsten te evalueren. Nou beste Bello ’s, maak je maar klaar. Harry zijn JanJanssen racefiets is in reparatie en daarom was hij met, zoals hij dat noemt, zijn ”aangeklede hybride “. Alles erop en eraan om bagage mee te vervoeren. En dan zit je t.o.v. de racefiets toch met de nodige kilo ’s extra. Maar voor Harry geen probleem. Hij fietst handig om heuveltjes en bochten heen, houdt flink de snelheid er in, tart hier en daar evenals de Bello ’s de verkeersregels en haalt moeiteloos op het vlakke de doorsnee snelheid van de Bello ’s op zondagmorgen, dus zeg maar tussen de 30 en 35 km.per uur. En tijdens de beklimmingen moest Wiebe hem echt laten gaan. Zo gemakkelijk. Als ik hem een Bello-classificatie moet geven dan plaats ik hem op het niveau van Ferry.
Als gastfietser tijdens KBK en GBBT 2010 hoeven de Bello ’s in de rangorde 8 tot en met 14 zich geen zorgen te maken. Maar de Bello ’s die strijden om de plaatsen 1 tot en met 7 krijgen er een geduchte concurrent bij. Wat Wiebe betreft is Harry met lof geslaagd voor de Bello-proef. En Harry wist die beoordeling te belonen door de koffie met appelgebak voor zijn rekening te nemen. Een snelle leerling dus.
Na de pauze fietsten we met een lus over Wageningen, langs de Grebbedijk en over de Grebbeberg in omgekeerde volgorde langs eerdergenoemde plaatsen, ook nu weer met omwegen, naar Driebergen. De tegenwind was flink maar ook kop/over/kop stond Harry zijn mannetje, en kwamen we met 102 km. op de teller en een gemiddelde van 28 km/u rond half twee aan de streep. Voor zowel Harry als Wiebe mooi op tijd om de thuisverplichtingen vanaf 15.00 uur na te komen.