De Arrres, Coenen, Ferry ’s, Harry ’s en andere snelfietsers onder de Bello ‘s , hoed u!
Vandaag heb ik met eigen ogen en stijgende verbazing kunnen waarnemen hoe één van de Bejamin- Bello ’s zich stormachtig aan het ontwikkelen is. Ongehoord. Het zal toch niet………
Niet alleen bij de clubrit van de Veluwerijders op woensdag deze week (90 km.) , maar ook vrijdagmorgen ( 60 km. ) was Meindert present. En dat na vorige week zaterdag de Ronde van Vlaanderen te hebben gefietst en volgende week zaterdag de Amstel – Goldrace op zijn programma staat. Dus moest deze zaterdag worden ingevuld met de Toerklassieker Veenendaal – Veenendaal om het trainingsritme er in te houden zo vertrouwde hij mij vrijdagmorgen toe. Of ik zin had om mee te gaan. Vertrekken om 6.30 uur zo luidde het strakke regime van Meindert.
Na de vrijdagmiddag en een deel van de avond te hebben gepiekerd of dat nu wel zo verstandig was (heel erg vroeg, nog steeds heel erg koud en ook nog onvoldoende in conditie ) nam ik om 20.30 uur een kloek besluit. De dood of de gladiolen. Dus belde in Meindert dat ik om 7.00 uur vanmorgen klaar zou staan. In, uiteraard, Bello-outfit.
Iets over die kloktijd heen arriveerde Meindert en vertrokken we gezamenlijk richting Veenendaal waar we rond 7.45 arriveerden.
Als eersten zou je denken. Maar nee hoor, honderden geparkeerde auto ‘s met een vermenigvuldigingsfactor 2 aan fietsers die het clubhuis van de AXA Valeirenners bevolkten. Met het scannen van de NTFU-pas verliep de organisatie van de inschrijvingen heel snel en 4 euro later zaten we iets over 8.00 uur op de fiets.
Meindert was voorstander van een rustig ritje had hij mij gezegd. De eerste vlakke kilometers ging dat ook prima maar op de Amerongse berg, waar ik enkele jaren geleden in de eerste rit met Harry in hem mijn meerdere moest erkennen, was dat vandaag bij Meindert wederom het geval. En niet alleen daar, maar op de volgende beklimmingen, zoals daar waren de Koerheuvel ( 7,3%), de Italiaanseweg ( 7%)de Holleweg (7,7% ) de Wageningse- en de Grebbeberg ( 6,5% ) was dat niet anders. Hij pedaleerde er lustig op los. Maar gelukkig heeft Meindert een sociale inborst en respecteert hij de Bello-cultuur: boven wachten. Gelukkig konden we op het vlakke goed met elkaar opfietsen en in mooie groepjes onderduiken.
In verband met andere verplichtingen hadden wij gekozen voor de korte versie van 105 km. zodat de Posbank, de Emmapyramide en de Zijpenberg onze neus voorbij ging. Gelukkig maar zo dacht ik.
Met eenmaal een pauze op de helft van de afstand in het clubhuis van Reko in Arnhem, overbrugden wij die afstand ( die 110 km. bleek te zijn ) en de 889 geregistreerde hoogtemeters met een gemiddelde van net even boven de 25 km. per uur. Pas in het laatste half uur liet de zon zich zien en keerden we in een voorverwarmde auto naar huis terug waar we om 14.00 uur arriveerden.
Een mooie rit, met Meindert als opkomende ster en ik weet wat mij de komende weken te doen staat. Dat zowel Meindert als ik morgen niet onze clubrit fietsen vind zijn oorzaak voor Meindert in het feit dat hij familieverplichtingen na moet komen en omdat volgens Jopie Z. de toer ( lees GBBT ) in bed gewonnen wordt, kies ik morgen daar voor.
